Ons lewe in ‘n tyd waar elkeen gedwing word om noukeurig te besluit oor waar hy koop en wat hy eet.
Dit mag algemene boerdery-praktyk wees om diere vet te maak op graan en ‘n hormoon-pilletjie agter die oor, maar is daar ooit werklik indringend gekyk na die langtermyn-effek op die gesondheid van die verbruiker?
Wie se verantwoordelikheid is dit per slot van sake?
Die boer s’n of die verbruiker?
Ons glo: beide s’n.
Die boer moet die ou in die spieël in die oë kan kyk elke aand.
Die verbruiker moet aan die ou in die spieël kan verduidelik hoe en waar hy sy goeie gesondheid behou of verloor het.
Goeie gesondheid is onskatbaar van waarde. Mens gaan nie ligtelik daarmee om nie.
By Watertrap doen ons werklik ons bes om die vleisie aan die vurk op sy gesondste en lekkerste te hou. En die Nguni’s doen hul deel. Hulle beskik oor die uitsonderlike vermoë om droë gras om te sit in sappige tjops. Met net ‘n klein bietjie versorging en nugter verstand. 😉
My wens is dat elkeen vanaand by die braaivleisvuur met ‘n geruste hart sy bord mag uithou vir ‘n geurige, sappige stuk Nguni-vleis.
Smaaklike ete!
Wat maak ‘n Saterdag braai so lekker…