Gepubliseer op

Bruin het nie geweet nie.

Ek moet erken – boerdery is nie vir sissies nie.

Hier het ons nou pas ‘n pragtige dier verloor – een wat vir ‘n bul gemerk was, want Bruin was regtig mooi – geen teken van siekte nie. Miskien het hy stadiger geloop, of pyn gehad erens – ons kon daar niks van bemerk nie. Net skielik…. dood.

Hy was nie siek nie. Maar sonder dat ons dit kon sien, was sy hartspier ernstig  aangetas. Want Bruin het ‘n giftige plant gevreet.

Ons het al vantevore diere aan gifplante verloor. Mens raak dit nooit gewoond nie. En jy werk hard om te keer dat dit weer gebeur. Spandeer sekere tye van die jaar lang ure in die veld om gifplante uit te kap met die hand, want om gif met gif te bestry maak net nie sin nie.

Dit voel partykeer asof mens se lewe draai om gif of nie gif nie. Reg eet of nie reg eet nie. As mens praat van GIF, kom die prentjie op van ‘n klein bruin botteltjie met ‘n etiket. En die klassieke doodshoof-prentjie wat ernstig waarsku: GIF!

Maar in die tyd wat ons leef kom gif dikwels in die vorm van heel onskuldige preserveermiddels, geurmiddels, kleurmiddels. Alles wat kos LEKKER laat ruik, lyk en smaak. En lank laat ‘goed’ bly op die rak. Geen etiket wat waarsku GIF nie. Geen doodshoof-teken nie. Jy kan eet en geniet, tot die laaste happie, sonder om te besef wat jy jouself aandoen. Soos hierdie arme dier.

Gif is mos soos ‘n dief in die nag. Hy doen sy vernietigingswerk in die donker, wanneer die wagters op hul wagposte gaap en die poorte oopstaan. Gif in kos? Wie gooi nou gif in kos? Wie wil nou wins maak uit ‘n ander een se ellende?
En dan die ironie van ons beskaafde wereld – dat ons gif met meer gif wil bestry. Pille op pille op nogmaals pille.

Gif akkumuleer. Die hartspier (senuweestelsel, endokriene stelsel…) raak onherroeplik beskadig, en onderdrukkers en pynpille het weldra geen effek nie. Die arme liggaam kan eenvoudig nie meer ‘n druppel GIF hanteer nie….

Arme Bruin. Hoe moes hy ook nou weet.

WEES INGELIG oor wat jy eet.

Gepubliseer op

Gee jy Knoffel vir jou hond?

 

Ek kan nie eers onthou wanneer en waar ons begin het om knoffel vir ons Nguni’s te gee nie. Knoffel is ‘n natuurlike antibiotika, met ‘n magdom voordele vir mense – goegeloer maar ‘n bietjie.

En vir beeste? Baie min word gesê oor knoffel vir beeste – mens lees wel hoedat organiese beesboere dit met sukses gebruik om hul diere gesond te hou. Net soos ons.

Maar oral word gewaarsku teen knoffel vir honde en katte – dis gif vir hulle. Die rede? ‘n Sekere wetenkaplike studie het dit bewys.

Ek gaan kort wees. Hoor bietjie hier:

Vier honde, 1,25ml knoffel per kg liggaamsgewig, elke dag vir sewe dae lank. (Dis nogal kwaai oordoen.) Die resultaat: hondsiek? Nee. Springlewendig.

Maar deur bloedmonsters onder ‘n mikroskoop te bekyk kon hulle uiteindelik iets teen knoffel ontdek: die rooi bloedselle het tekens van beskadiging begin toon.

(Ek kan dink — teen daardie hoë dosis sal enige opregte bloedsel begin protesteer.)

En hoewel die honde (en daar was maar net 4) self geen simptome van bloedarmoede getoon het nie (selfs na al daardie knoffel), word hierdie studie steeds aangehaal as bewys dat knoffel lewensgevaarlik is vir troeteldiere.

Ek wil voorstel dat hulle weer gaan kyk na knoffel. En diere.

Lees verder hier (dis baie interessant).