Gepubliseer op

Watertrap Weggee: Skoon Bene vir Beensop (Bonebroth)

Sommige van ons het al die lekker van bene afkook, ontdek. Maar as jy dit nog nie probeer het nie, moenie langer wag nie. Dis ‘n wonderlike manier om goeie, bekostigbare PROTEINE te bekom, en daarby sommer ook GELATIEN en minerale soos KALSIUM en MAGNESIUM  (iets wat mens veral bo 40 baie nodig begin kry) — in beensop kry mens alles, teen ‘n fraksie van die prys.

Of dit afval-bene is?

Nee, dis glad nie afval nie. Net oorskiet-bene, skoongesny, soos julle kan sien hierbo.

Wanneer ‘n bees-karkas verwerk word, bly daar noodwendig bene oor, waarvan die vleis afgesny is om maalvleis, wors, repies en blokkies te maak. Hierdie bene word mooi netjies opgesny in kleiner stukke (soos vir potjiekos of sop), en netjies verpak.

Dit is miskien nie ‘murgbene’ nie, maar net sulke goeie ‘sopbene’. Want dis nog vol stukkies vleis, sening en kraakbeen, en ~ wat die oog nie kan sien nie~ hope MINERALE soos kalsium en magnesium.

Ons gooi hierdie bene in ‘n pot met ‘n appel-asyn daaroor, en genoeg water, en laat dit prut vir minstens 5 ure (selfs tot 10 ure). Die sout kom eers teen die einde by. Die appel-asyn laat die minerale loskom, en met die sagkook word die kosbare gelatien vrygestel.

Uiteindelik haal ons die bene uit, en voeg groente en speserye/kruie by die sopperige fynvleisies om die heerlikste sop te maak.

Tussen hakies… ek het ‘n gratis e-boekie raakgeloop by WellnesMama met heerlike Beensop resepte —  Gaan kyk gerus daarna.

Gepubliseer op

Wat maak ‘n Saterdag lekker?

Ons lewe in ‘n tyd waar elkeen gedwing word om noukeurig te besluit oor waar hy koop en wat hy eet.

Dit mag algemene boerdery-praktyk wees om diere vet te maak op graan en ‘n hormoon-pilletjie agter die oor, maar is daar ooit werklik indringend gekyk na die langtermyn-effek op die gesondheid van die verbruiker?

Wie se verantwoordelikheid is dit per slot van sake?

Die boer s’n of die verbruiker?

Ons glo: beide s’n.

Die boer moet die ou in die spieël in die oë kan kyk elke aand.

Die verbruiker moet aan die ou in die spieël kan verduidelik hoe en waar hy sy goeie gesondheid behou of verloor het.

Goeie gesondheid is onskatbaar van waarde. Mens gaan nie ligtelik daarmee om nie.

By Watertrap doen ons werklik ons bes om die vleisie aan die vurk op sy gesondste en lekkerste te hou. En die Nguni’s doen hul deel. Hulle beskik oor die uitsonderlike vermoë om droë gras om te sit in sappige tjops. Met net ‘n klein bietjie versorging en nugter verstand. 😉

My wens is dat elkeen vanaand by die braaivleisvuur met ‘n geruste hart sy bord mag uithou vir ‘n geurige, sappige stuk Nguni-vleis.

Smaaklike ete!

Wat maak ‘n Saterdag braai so lekker…