Dis ‘n feit soos ‘n koei: ‘Grass-fed’ vleis is die smaaklikste, geurigste vleis op die mark. Ek hoor dit gereeld by my kliente dat ons vleis soveel lekkerder is as vleis op die winkelrak (wat my hart baie bly maak).
Maar van tyd tot tyd moet ons hoor dat die vleis ongelukkig baie taai was – taaier as die vleis op die winkelrak (wat my nogal bekommer).
Waar lê die fout? Kon iets verkeerd gegaan het by die slagproses? Het die vleis nie lank genoeg gehang nie? Of lê die fout by ons persepsie?
Want ek moet ruiterlik erken: omdat ons al jare der jare opgehou het om vleis te koop, en net ons eie vleis eet, is ons nogal redelik in die duister oor die verskil tussen ons vleis en ander vleis. En as ons nie ons eie Nguni-vleis eet nie, eet ons graag wildsvleis. Wat baie dieselfde in tekstuur is.
Daarom dat ek onlangs ‘n klient gevra het HOE ons vleis vergelyk met ander grass-fed beesvleis. Hy kon ongelukkig nie antwoord nie, want dit was sy eerste ondervinding met grass-fed. Toe vra ek maar of hy al wildsvleis geeet het? Waarop hy ‘n ongelukkige vergelyking tref tussen ons vleis en Gemsbokvleis (toevallig die enigste wildsvleis wat hy ken).
Gemsbok is juis een van DIE sagste vleise in die mark (soos ek toe later by slagter en jagter moes hoor). Mens is nooit te oud om te leer nie. 😉
So het ek ook by oupa Google gaan kers opsteek.
“Grassfed” taai? In vergelyking met ‘gewone’ voerkraal-vleis, beslis. Die rede? Daardie spiere aan ‘n bees (of enige vleisdier) wat die meeste werk, is geneig om die taaiste, maar ook die geurigste te wees. En dis wat grasbeeste doen. Hulle werk – heeldag lank — met al hul spiere.
Ons Nguni’s loop, hardloop (spring!) tussen weiding, lekbak en watertrog. Hoe sê die spreekwoord? “Never a dull moment” vir ‘n gewone, grasbees nie.
Dit beteken NIE dat ons moet sukkel met taai vleis (en stomp tande) nie. Inteendeel.
Die geheim lê by die gaarmaak.
Die beste plan is: stadig, by lae hitte (lees gerus wat Shannon Hayes hieroor te se het). In ons gejaagde samelewing dikwels nie moontlik nie, maar aan die ander kant – is dit dalk hoog tyd dat ons weer tyd MAAK vir beter eet- en lewensstyle.
Nog ‘n goeie plan: die rojale gebruik van seesout (ja, regtig!)
Kelly van Primally Inspired aan die woord: “…use a liberal amount of salt to create a “dry brine” and then let the steak rest. Salt is the agent that relaxes the tighten woven protein cells and helps break down the protein and fat. The results are a juicy, absolutely flavorful and tender grass-fed steak.
And don’t worry – you won’t be eating all that salt and it won’t taste like a salt-lick, I promise. Most of the salt will get washed away. Only a minimal amount of salt gets trapped inside. And this salt and any other spices and herbs you add get infused throughout the entire steak through osmosis. That makes every bite of your grass-fed steak oh-so-flavorful and tender. It’s absolute perfection!”
Maak SO vir die heerlikste braaivleis:
Kies jou vleisies (enige stukkies braaivleis sal werk).
Sout dit goed in met 1 teelepel growwe seesout, beide kante.
Voeg jou keuse van kruie of speserye by, beide kante.
Laat die vleisies rus, hoe dikker, hoe langer (1 uur per duimdikte).
Spoel al die sout af.
Druk beide kante HEELTEMAL droog (Baie belangrik!)
Braai, kook of soteer die vleisies op jou gunsteling manier.
Geur met peper en ‘n stukkie botter, ghee, vet bo-op elke vleisie.
Laat dit staan vir 5 minute.
(Nou is dit ‘n goeie tyd om almal by die etenstafel te kry, bord in die hand, reg om te skep.)
GENIET!
(foto geleen)
Ek kan nie eers onthou wanneer en waar ons begin het om knoffel vir ons Nguni’s te gee nie. Knoffel is ‘n natuurlike antibiotika, met ‘n magdom voordele vir mense – goegeloer maar ‘n bietjie.
