Kategorie: Uncategorized

Een aand toe ons aan tafel sit, vra my jongste uit die bloute:

“Ma, hoeveel sterte het ‘n vis nou eintlik?”

Ek sit gewoonlik die ‘stertjie’-deel in haar bord, want dit het mos nie grate nie. En as daar nog ‘n stukkie oor is, kry sy dit ook (kyk, my kind se eetlus het nog nooit iets makeer nie, behalwe as sy rerig siek is). So dit moes vir haar gelyk het asof ‘n vis meer as een stert moet he. Die liewe kleinding.

Wat my nogal aan die dink gesit het.

Hoe verstaan ons kinders vleis? Plaaskinders leer van kleins af – daardie dier wat in die veld loop en wei, kan more dalk slagpale toe ry – dit is waarvoor hy daar is – om mense te help voed.

Maar met stads- of dorps-kinders is dit nie sommer die geval nie. Hier rondom die ouderdom van 3 of 4  jaar kom hulle skielik tot die skokkende besef dat die stukkie vleis op hul bord eens pote (en stert) gehad het. Dit kan nogal traumaties wees vir so ‘n sensitiewe klein sieltjie. En lei tot baie vrae.

“Hoekom maak ons diere dood? Hoekom eet ons vleis? Hoekom?”

Waar begin mens?

Ek dink die beste is, begin by voeltjies. Wat eet ‘n voeltjie? Wurmpies! Dis hulle kos.

Wat eet ons? Eiers. Maar wat is ‘n eier anders as ‘n hoender? Dis ook maar vleis. EN dis goeie kossies.

Beeste eet gras, wat ons nie kan eet nie, maar ons kan vleis eet. Meer nog, ons het dit regtig, egtig nodig. Dit maak ons spiere sterk, dit laat ons groei (en wie wil nou nie groei nie, veral as jy 3 jaar oud is ) en… dit gee ons baie energie.

Arme diertjies? Nee, nie arme diertjies nie, solank daardie diertjies ‘n gelukkige lewe gelei het op ‘n pragtige boereplaas, en goed versorg is deur ‘n gawe boer, en op die regte manier geslag is (vinnig en pynloos), is daar niks om oor sleg te voel nie.

Wanneer moet ons sleg voel? Aha! Ek dink dáár is baie stof vir sinvolle gesprekke. Dink net ‘Factory Farming’ en ‘GMO’…

Ek dink ons moet ons kinders reeds van kleins af leer om verantwoordelik met hul kos om te gaan.

(En onthou: ‘n bees het net een stert. 😉 )

Ek weet van baie van ons se pyn. Ek weet, dat baie van ons wanhopig  voel — oor braaivleis. En dalk ook oor Nguni-vleis. En ek is seker ek kan help.

Nguni-vleis is nie regtig taai nie – solank dit jonk genoeg geslag is, lank genoeg gehang is en die regte manier geslag is. Feit bly, dit is nie bottersag nie. Dit kan wees nie. Want dit bevat juis ‘n goeie dosis gesonde kollageen(bindweefsel) — wat ons so nodig het vir ons litte en spiere. En dis wat maak dat die taaier vleisies gewoonlik ook die lekkerste proe. Maar die lewe kan so bitter ongemaklik raak, as mens nie kan kou soos jy graag wil nie.

Moenie moed verloor nie.  Gaan probeer die volgende:

4. ‘n Goeie Loesing(en raak sommer van jou vleis-frustrasies ontslae): Sit jou stukkie braaivleis op ‘n hout-broodbord neer, neem jou vleismes/byltjie stewig in die hand en looi die vleise met die snykant van rand tot rand. Roteer en herhaal, tot hy slap en dun is. (Hou die braaityd kort en vinnig.)
5. Vrugteslaai-braai: As die stukkie braaivleis been bevat, probeer hierdie manier. Laat jou vleisie ‘n paar uur staan in die sap of pulp van die volgende vrugte Pynappel,  Papaja of Kiwi-vrugte en laat daardie goeie ensieme toe om jou vleisie sag te maak. (Oppas vir te lank laat lê, dit kan jou vleisie effens ‘melerig’ maak).
6. Swaer Boeta se Marinade(die stoute plan vir so nou en dan… 😉): Laat rus die vleisie oornag in ‘n mengsel van (gelyke dele) bruinsuiker, worcestersous en olyfolie. Haal uit die sous, laat bietjie drup , gooi op die rooster. En heel LAASTE, as hy gaar is, sout na smaak. Njam!
7. Suur Sous(eenvoudig en gesond):  Laat lê die vleisie oornag in Karringmelk, Jogurt, Suurlemoensap (oppas vir te veel, dit kan ‘n effens bitter nasmaak gee) of sommer net Rooiwyn of Appelasyn. Meng en pas, en moenie die skoot olyfolie vergeet nie. Byvoorbeeld: 5ml Suurlemoensap, 10ml Olyf olie, 150ml Karringmelk 
8. Sout en Peper (na swaar Boeta se marinade, die lekkerste manier): Sout jou vleisie goed in met 1 teelepel growwe seesout, aan beide kante. Dan die kruie of speserye waarvan jy hou, aan beide kante. Stop hom in die yskas vir ‘n ruk — hoe dikker, hoe langer (‘n uur per duimdikte, of selfs langer). Nou begin die pret. Spoel al die sout af en druk beide kante HEELTEMAL droog. Op die kole, in die pan of in die oond. Nie te lank nie, dan haal jy dit daar uit, geur met peper en ‘n stukkie botter of vet en roep die mense. (Jy sal heel moontlik vind dat jy nie nodig het om weer sout op te strooi nie).

Gaan probeer dit net. Belowe?

ONTHOU:

* Gebruik altyd ‘n glasbak om jou gemarineerde of gesoute vleisie in te laat lê (vermy yster, aluminium, plastiek en selfs vlekvrye staal-houers).

* Hou die vleisie altyd in die yskas vir die duur van die marinering/soutbehandeling.

* Ontdooi jou vleisie heeltemal voor jy bogenoemde metodes toepas.

(foto geleen)

Ai, die pers is nou behoorlik op hol oor ‘n nare kiem met die naam van lyster…. listero… listeri… (watookal !!  )

En met reg.

Baie van ons vermy reeds lankal verwerkte vleisprodukte soos polonie, ‘russians’ en ‘viennas’, maar die vraag kan met reg gevra word — wat van ander vleis?

·         KWALITEIT-BEHEER.

Elke slagter of vleisverwerker wat sy sout werd is, maak seker dat sy fasiliteite SKOON is. En by Watertrap Nguni’s ons maak BAIE seker wie ons vleis verwerk, en hoe.

·         NASPEURBAARHEID

Sorg dat jy weet waar jou vleis vandaan kom. Dan kan jy rustig eet en geniet.

Onthou daardie bekgeveg met ‘n vurige niggie (tante, vriend), wat vas glo: vleis-eet is uit die bose?

Hier is ‘n paar interessante argumente – hou vas aan jou stoel — opgehaal deur Marcelo Gleiser, beslis ‘n voorstaander van ‘n vleislose dieet:

“…cutting meat completely would not be as good a solution as it seems.

* As people eat less meat, they need to eat more plants, so farming areas need to be converted accordingly.

* In some areas where the land is not easily arable, such as mountainous regions with dry climate, grazing cattle, sheep, and goats is actually converting inedible grass into edible meat and milk.

* Pigs and chickens could be fed leftover foods.

* In some poor regions, meat and milk consumption is the only reliable source of protein and fat.

* Also, in poor regions, many people work with livestock.

* Culture also plays an essential role, and meat-eating is firmly ingrained in many parts of the world. Try convincing a Maasai from Kenya that he can’t eat meat or drink milk and blood.”

(Aangehaal hieruit)

So tussen ons… ek kan aan nog ‘n hele paar argumente dink…

Ek is nogal lief vir my hond – al ons honde (en katte 😉). Hulle is verantwoordelik vir ‘n groot deel van die lekkerlag (en hartseer) in my lewe, en dis sekerlik nie anders gesteld met meeste van ons nie.

Ek onthou nou nog vir * Klara (wat elke keer die motorhuis se deur oopgemaak, en die alarm afgesit het, tot ons haar op heterdaad betrap het), * Wollie (die lui wolfhondkruising — ‘n hopelose waghond, maar dierbare kindervriend) en *Oubaas (wat weggeloop het omdat sy mense getrek het, en eers maande later weer verskyn het – toe pos hulle hom maar plaastoe).

En dan was daar ou * Brutus, die yslike swart Great Dane, wat ewe dapper in die grondpad aangestap gekom het – baie dors en baie honger, maar ‘n regte ou ‘gentleman’. (wie sou hom daar afgelaai het? Was hy ‘te oud’? Het hy ‘te veel’ geeet?).

Dis omdat ek vir Brutus leer ken het, dat ek vandag weer ‘n Great Dane op my werf het. Katryn het haar naam gekry toe my jongste se tongetjie wou knoop. Great Dane = kredein = Katryn. Die grootste hond op die werf, en die domste 😃 Sy is my ou hond(jie) wat nie wil ‘grootword’ nie – ‘n regte hondekind – vol lawwigheid en hope liefde.

Ek het baie opgelees oor haar ras en ja, dis my Katryn daai: “…they are not good choices for …those with no sense of humor… a heavy dog who wants to sit on your feet or lean his weight against your leg… rowdiness and exuberant jumping when young” (“Mamma, Katryn het alweer op my getrap!”). Nee wat, so erg gaan dit darem nie want sy is ook “…easygoing and mild-mannered”. 😉

Wat my egter geskok het, is dit:

“(Great Danes are) frequently stricken in middle age by crippling joint and bone disorders, heart disease and cancer.”

My hondjie, vroeg doodgaan, met baie pyn en swaarkry? Ek het myself voorgeneem dat ek my bes gaan doen om dit te voorkom.

Katryn, jy weet net nie, maar jy is op die beste plek waar ‘n Great Dane maar kon geland het. ‘n Beesplaas waar beeste net gras eet. En waar honde net vleis eet? Nee, nie heeltemal nie (hulle eet ook pap en groente), maar… hier is genoeg binnegoed, bene en vleis dat ons honde gereeld ‘n porsie kan kry. En hulle blink!

Mag Katryna (en al onse hondekinders) lank en gelukkig leef.

Naskrif: Omdat ons nie ‘n slagpale bedryf nie, kan ons ongelukkig nie  konstant dieselfde honde-lekkernye aan ons kliente verskaf nie, maar daar is wel gereeld long, niere, milt, pens en hondebene beskikbaar (alles wat Katryn nie opgevreet het nie, ha-ha).

Kontak ons gerus, vir ‘n honde bederfie  – en gaan lees hier meer oor ‘n rou dieet vir honde.

Dit maak my so bly dat daar al meer kompetisie op die skoonvleis-mark is die laaste tyd. Dit dui op ‘n groeiende behoefte om SKOON te eet. Al meer mense kyk nou rond en vra: Watter vleis? Waar? Waarom?

Wel, waarom Watertrap?

Want:

…ons Nguni’s is omgewings-vriendelik.

So… GRAS-vretende koeie los meer gasbommetjies as GRAAN-vretende koeie? Oeps! 😃

Hoe laf kan mens raak? Alle gras moet vrot (fermenteer), of dit nou in die koei se maag is, of op die grond. Dit moet en dis goed. Wat uitgehaal word, word teruggesit, en selfs meer. Dink aan die miljoene der miljoene lewende organismes in en bo-op die grond — ons ingesluit. 😉

…Ons Nguni’s is ver genoeg EN naby genoeg.

Ons lug, water, gras — alles is twee uur skoner as in die stad, maar terselfdertyd is ons nie onbereikbaar ver nie. Waarom vleis van onopspoorbare (of voerkraal-) oorsprong eet, terwyl die allerlekkerste SKOON vleis tuisgemaak beskikbaar is?

Voeg daarby: ons is vriendelik en tegemoetkomend — gee ons kans om julle te wys.

…Ons Nguni’s is plat op die aarde.

Hulle is nie geregistreer nie. Nie as stoet nie — al verdien hulle dit oor en oor. Nie as Grass-Fed nie — al wei hulle op gras, nie graan nie. Nie as organies nie – al bly ons ver weg van antibiotika en wurmgif, want bosveld-bosluise is taai. Ons dip wel die helfte minder, danksy Knoffel en Aalwynpoeier, Diatomiese aarde, Mineraallek en Vitamines… 😊

…Ons Nguni’s is outyds.

Terug na die ou maniere! Waar nie met hul kosbare vleis gemors word nie en hul self hul gras ‘bemis’. Waar hul nog die kans gegun word om DIER-waardig op te groei, SONDER hormoon-pilletjies en strooitjies. Waar ‘n koei nog ‘n koei kan wees, en ‘n bul… ‘n BUL van ‘n bul.

…Ons Nguni’s skuil nie agter ‘ORGANIC’ of FREE ‘RANGE’ of GRASS_FED’ nie.

Die feit dat ons nie geregistreer is nie, beskerm ons dalk juis teen al die oneerlikheid gepleeg in naam van Grass-fed, Free Range en Organic. Ons het nie nodig om iets weg te steek ter wille van naam of profyt nie. EN ook – ons vleis word realisties geprys. Ons moet lewe — ons kliente ook.

So… wie stap saam? Met ons Watertrap-skoene aan — Hoeeii, HUP!

En ja… ons is alweer anders.

Ons boer met beeste – baie mense boer met beeste — maar so wragtie, ons is alweer anders – want ons boer nie met die mooigoed, rooigoed, die ronde, vet beeste nie. Ons boer met slanke, gespikkelde, gekolde Afrika-beeste. As hulle die veilingring instap kyk almal skielik skeef, en hoor mens snedige opmerkings, die katterige gekikker – want ons beeste is anders.

Hulle het horings, hulle het patrone, hulle het mooi, fikse lyfies, en kyk net hoe mooi tel hulle kop op en kyk die spotters reg in die oog. Hulle is net eenvoudig — anders.

Ek het dit weer nou die dag besef toe ek (vir die soveelste keer) moes hoor: “Ag man, ‘n Nguni is nie ‘n bees nie. Kyk net hierdie T-bene. Kyk net die Rump… daar is eenvoudig te min van hom!”

Waarom die grootte van die bees saak maak, as mens per slot van sake per kg betaal, kan ek nou nog nie klein kry nie. Maar ek antwoord:

“ ‘n Nguni is iets op sy eie — Bos indicus, dis wat hy is. Die meeste ander beeste is vanaf Europa hierheen gebring — Bos taurus, dis wat hulle is.“

En toe ek sien ek het sy aandag, vertel ek hom MOOI:

As die gewone beeste omkap van ellende (die son skroei hul dood, die gras kry hulle nie vet nie, die bosluise vreet hulle lewendig op, die siektes maai hulle af) dan staan daardie Nguni-tjie nog stewig op sy eie vier bene. Meer nog —

Nguni’s se vleis is lekker sag, hulle word nie sommer siek nie, die bosluise kry hulle nie maklik onder nie, die koeitjies maak hul kalfies mooi groot – jaar na jaar – soms twee keer in een jaar – ‘n Nguni hóórt in Afrika.

Kyk net, (gaan ek aan, nou mooi op dreef) hoe sukkel die arme boere. Hulle beeste moet soos babatjies dopgehou word. O, hulle het vet, ja — hulle is groot en fris –- en dis net Texas-steak op Texas-steak.

Maar om daardie homp vleis op jou bord te kry, kos die boer baaaaie medisyne, hormoonpille, dip en voer. Daardie vleisie se naam is Gif, GMO en Geld.

Neem nou hierdie stukkie Nguni-vleis, wat kwansuis te klein en te min is. Hierdie stukkie vleis kan ek met ‘n skoon gewete op jou bord sit.

Die jong ossie wat ons geslag het, het op skoon gras en water gegroei, en reggekry om ‘n stukkie gesonde vet te versamel SONDER Gif, GMO en Geld. Hierdie vleisie se naam is: Uit die Gras, op die Grond en Gesond

Gaan eet nou hierdie skattige T-beentjie en sappige Kruisskyfie.

En wees bly dat ons en ons Nguni’s ANDERS is.

Anders…  anders was die wêreld mos maar ‘n baie droewige plek.

(En dit was die einde van die argument. 😉 )

.

Eendag gaan ek ook ‘n boek skryf oor… gesond eet. Maar net eers ‘n bietjie by David Sax (The Tastemakers) gaan kers opsteek oor die hoe en die wat:

“Drink three glasses of milk a day, so long as you avoid lactose and dairy. Beef is filled with much-needed iron and protein, but you should steer clear of red meat entirely. Eat fish, unless it (almost certainly) contains mercury. Margarine is the evolutionary replacement for butter, although it turns out margarine should be avoided like the plague, so how about some more butter?

Eat whatever you want. But don’t finish it. And make sure it contains no gluten, because gluten is certain death. Be sure to read the labels on your food, but do not for one second trust the information printed there.”

Ai tog, David… 😃

Mens moet maar lag, want dis waar — vir elke studie wat sê: “Eet hierdie superkos vir ‘n lang gelukkige lewe”, is daar ‘n ‘teenstudie’ wat sê: “Gooi weg, dit maak dood!”. (Dink bv. aan die tans so berugte klapperolie…)

Wat is kos? Volgens Wikipedia is kos daardie ding wat mens (dier, plant) nodig het vir:

* Energie (die brandstof wat verbrand word vir energie sodat selle hul funksies kan verrig)

* Groei (boustowwe vir die vervaardiging van nuwe selle)

* Beskerming teen siektes (boustowwe vir sterk selwande met goeie weerstand).

* Herstel (boustowwe vir die vervanging van beskadigde weefsel).

En ‘gesonde’ kos?

Wel, as mens mooi dink, besef jy: kos kan nie gesond of ongesond wees nie – dis jy wat gesond of ongesond is. Maar kos kan siek maak, of… gesond.

Nou, hoe om te weet wat maak (of hou) jou gesond?

Eenvoudig: Luister na jou liggaam. Los die goed wat jou siek maak. Eet die goed wat jou gesond maak.

So, wat dink julle van my splinternuwe Watertrap Promosie Slagspreuk:

Dis Nguni. Dis sappig. Dis geson… ag, dinges… ek bedoel… VOEDSAAM!

😊